Wiersz humorystycznie nawiązuje do słynnego utworu Jana Brzechwy „Chrząszcz”.- Stanowi przykład współczesnego łamańca językowego, czyli zabawnego tekstu, który sprawdza sprawność wymowy, dykcję i poczucie rytmu językowego.
- Nowy tytuł mógłby brzmieć:
- „Chrząszcz po nowemu”,
- „Czas na zmiany”.
- Czytelnik znowu jest w Szczebrzeszynie.
- Tym razem jednak bohater – chrząszcz – zrywa z tradycją: zamiast „brzmieć w trzcinie”, jak nakazuje legenda, postanawia się… tarzać.
- Mówimy o łamańcu, ponieważ:
- występuje w nim wiele trudnych do wymówienia zbitek spółgłoskowych, np.
- chrząszcz,
- Szczebrzeszyn,
- trzcinie,
- tarzanie,
- wszczęli wrzask,
- Szczebrzeszynianie.
- powtarzające się sz–cz–rz–ś–ć utrudniają płynne czytanie,
- rymy i rytm zmuszają do precyzyjnego akcentowania sylab, co wymaga dużej wprawy językowej,
- tekst jest żartobliwy i rytmiczny, co zachęca do głośnego, teatralnego czytania.
- występuje w nim wiele trudnych do wymówienia zbitek spółgłoskowych, np.
- Przypominamy:
- łamańce językowe uczą poprawnej wymowy, dykcji, oddechu i artykulacji, ale też rozwijają poczucie humoru i miłość do języka.
