Interpunkcja

Polegają na niewłaściwym użyciu lub pominięciu znaków przestankowych. Dotyczy to: przecinka, kropki, znaku zapytania, wykrzyknika, dwukropka, wielokropka i średnika.

Cudzysłów, podobnie jak nawias, ma charakter wyodrębniający i składa się z dwu znaków, otwierającego i zamykającego. W języku polskim cudzysłowem wyodrębniamy przytoczone czyjeś słowa, np. Nauczycielka powiedziała „Jestem z was dumna”. Cudzysłów zaznaczany jest tzw. […]

Dwukropek występuje w środku zdania, używany jest w przypadku wyliczeń, uzasadnień, uzupełnień. Podstawowe funkcje dwukropka to: poprzedza wyliczankę, np. Na biurku leżały: zeszyty, książki, przybory szkolne i ubrania. poprzedza przytoczenie cudzych słów, np. Adam Mickiewicz […]

Interpunkcja przestankowanie, stawianie znaków przestankowych, ogół znaków przestankowych. Język polski przejął zasady interpunkcji z języka łacińskiego razem z alfabetem. W rękopisach średniowiecznych używano jako znaku interpunkcyjnego – tylko kropki. Dopiero w XVI wieku zaczęto obok […]

Stosowanie różnych znaków przestankowych oddających różne stopnie współzależności logicznej poszczególnych członów wypowiedzi. Dziś tego rodzaju interpunkcja należy do rzadkości. Przykład: – Nie, panie – mówi znowu – ja tylko powtarzam, co gada całe miasto.

Stosowanie poszczególnych znaków przestankowych zgodnie z zasadami struktury składniowej zdania. Przykład: Wspiął się pomału na leśne wzgórze, zbiegł z niego wąską ścieżką, która wiła się wśród kolorowej gęstwiny, i wreszcie znalazł się nad jeziorem.

Indywidualne przestankowanie pisarz. Służy przede wszystkim jego własnej ekspresji językowej, często wykraczającej poza obowiązujące normy. Przykład: K. Tetmajer – „Patrzę ze szczytu w dal: i jakaś dziwna mię pochwyca bez brzegu i bez dna tęsknica, […]

Przestankowanie polegające na stosowaniu w zdaniach wielokrotnie złożonych znaków oddzielających o różnej funkcji, a więc obok przecinków także średników, pauz itp. Przykład: Czujesz, jak pachnie las – stwierdziłem mimo woli.

Przestankowanie niewnikające głębiej w strukturę logiczną poszczególnych członów wypowiedzi. Ogranicza się głownie do stosowania tylko przecinków.