-
Humorystyczny wiersz pouczający.
- Krótki, rytmiczny rymowany utwór dla najmłodszych czytelników.
- Autor zastosował wiele powtórzeń i komizm sytuacyjny.
- Przedstawia historię barana proszącego o pomoc („weź mnie na barana”).
- Bohaterowie:
- baran proszący – zmęczony, szuka pomocy, prosi drugiego, aby „wziął go na barana”,
- baran słuchający – początkowo niechętny, próbuje uniknąć wysiłku,
- wilk (przywołany w rozmowie) – symbol zagrożenia, którego samą obecnością nie należy „wywoływać”.
- Początkowo drugi baran odmawia, ale w obawie przed wilkiem zmienia zdanie.
- Bierze więc baran na barana, co stanowi pewien zabawny paradoks, abvdsurd.
- Poeta zastosował grę językowa z wyrazem baran.
- Wiersz prezentuje współpracę wymuszoną różnymi okolicznościami, np. strachem.
Przyszedł baran do barana
I powiada: „Proszę pana,
Nogi bolą mnie od rana,
Pan mnie weźmie na barana”.
Baran tylko głową kręci:
„Nosić pana nie mam chęci,
Ale znam pewnego wilka,
Który nosił razy kilka”.
↓
Trwoga padła na barany:
„Dobrze pomyśl, mój kochany,
Wiesz, co było swego czasu?
Nie wywołuj wilka z lasu!”
Baran słysząc to zbaraniał,
Baran dłużej się nie wzbraniał,
I – choć rzecz to niesłychana –
Wziął barana na barana.