„Boska komedia” Dantego Alighieri

  • Dzieło wydane w 1471 roku.
  • Pisarz pracował nad nim od około 1307 roku do 1321.
  • Zakończył je więc krótko przed śmiercią.
  • Pierwotnie nadał mu tytuł „Komedia.
  • Pisał je zgodnie z poetyką średniowiecza, językiem powszednim „komicznym”, stanowiącym przeciwieństwo języka „wzniosłego”, tragicznego.
  • Tytuł „Boska komedia” nadany został przez potomnych.
  • Słowo boska dodano dla uczczenia doskonałości i niepowtarzalności dzieła.
  • Jest to rodzaj hołdu dla pisarza.

  • Podstawą kompozycji jest wędrówka poety (Dantego) przez zaświaty.
  • Poznaje w świecie zmarłych piekło, czyściec i raj.
  • Poszczególne części to składowe powieści.
  • Utwór odzwierciedla symbolikę liczby 3.
  • Dzieło ma 3 części, 33 pieśni, a razem z pieśnią wstępną + 100.
  • Utwór pisany jest tzw. tercyną, czyli strofą  trójwersową o układzie rymów w sąsiednich strofach aba, bcb, cdc.

  • Utwór stanowi pełny obraz zaświatów.
  • Dokładnie jest oznaczona data rozpoczęcia akcji.
  • Jest to rok 1300, Wielki Piątek.
  • Poeta – wędrowiec znajduje się wtedy „w życia wędrówce, na połowie czasu”.
  • Oznacza to połowę życia, Dante liczył sobie wtedy 35 lat.
  • Wówczas sądzono, że 70 lat życia to górna jego granica.
  • Świat podziemny obejmuje 9 kręgów, gdzie potępieni umieszczani są według swoich win.
  • Twórca przedstawia grzeszników i kary, jakie cierpią w piekle.
  • Robi to niezwykle sugestywnie, realistycznie.
  • Wizja Dantego stanowi to całościowy obraz ludzkich ułomności, których przykłady zaczerpnął z historii, religii i mitów.