„SKAMANDER”
Czasopismo skamandrytów, wychodzące w Warszawie. Nazwa pochodzi od mitologicznej rzeki opływającej Troję, miesięcznik, chociaż nie ukazywał się zbyt regularnie, po raz pierwszy wydany w 1920 roku, zakończył swą działalność w 1939. Przerwa w wydawaniu dotyczy lat 1928-1935. Przyciągał poetów o bardzo różnych zainteresowaniach. Pierwszym wydawcą był Władysław Zawistowski, następnie (od 1922) Mieczysław Grydzewski.
„WIADOMOŚCI LITERACKIE”
Z tym warszawskim tygodnikiem związani byli tacy twórcy, jak Jan Lechoń, Antoni Słonimski, Kazimierz Wierzyński i Jarosław Iwaszkiewicz. Pisali do niego również Jerzy Liebert , twórca liryki religijnej i metafizycznej czy mający lewicowe poglądy Władysław Broniewski. Pismo ukazywało się w latach 1924–1939. Założył je w 1924 roku Mieczysław Grudzewski. Ukazywało się w dużym formacie (12-16 kolumn).
„KWADRYGA”
Czasopismo warszawskiej grupy poetyckiej noszącej tę samą nazwę. Redaktorem i wydawcą był Władysław Sebyła. Poeci piszący do niego byli młodsi od skamandrytów, urodzeni w pierwszej dekadzie XX wieku. Poeci atakowali brak ideowego i intelektualnego zaangażowania skamandrytów. ||Najwybitniejszym poetą, który należał do tego środowiska był Ildefons Gałczyński. Drukowali w „Kwadrydze” także: Józef Czechowicz, Stanisław Ryszard Dobrowolski, Bolesław Miciński, Tadeusz Peiper, Stanisław Maria Saliński, Włodzimierz Słobodnik, Lucjan Szenwald, Zbigniew Uniłowski. Działało w latach 1927-1931, a upadło ze względów finansowych.
- Czasopismo literackie to publikacja periodyczna, czyli tygodnik, dwutygodnik, miesięcznik, rocznik.
- Wydawnictwo poświęcone w całości lub części problemom literatury i kultury.
- Może mieć różny charakter, zależnie od odbiorcy, do którego chce dotrzeć.
- W praktyce ostatnich dziesięcioleci mamy do czynienia z wydawnictwami zróżnicowanymi tematycznie.