Elfy leśne to magiczne stworzenia z powieści „Hobbit”. Stworzenia zamieszkiwały Mroczną Puszczę. Jak sama nazwa wskazuje miejsce to było mroczne, straszne i ciemne. Puszcza znajduje się w Rhovanionie, na wschód od Gór Mglistych.
Elfy leśne były spokojną i niezbyt pracowitą rasą. Ich głównym zajęciem było biesiadowanie i to również robiły w wolnym czasie. Lubiły bawić się na różnych zabawach i ucztach. Organizowały różnego typu posiedzenia i ogniska, na których mogły rozwijać swoje talenty muzyczne, takie jak śpiew czy gra na instrumentach – głównie harfach.
„Puchary krążyły z rąk do rąk, elfy podawały je sobie nawet poprzez ogniska, śpiewając przy tym i przygrywając na harfach.”
Elfy leśne charakteryzowało to, że miały we włosy wplecione kwiaty. Stworzenia przyozdabiały kołnierze i pasy zielonymi i białymi kamieniami.
Elfy były wesołymi stworzeniami. „Biesiadnicy mieli kwiaty wplecione w lśniące włosy, drogie kamienie, zielone i białe, błyszczały im na kołnierzach i pasach, twarze i pieśni tchnęły wesołością.”
Władca elfów leśnych miał długie, lśniące włosy, które przyozdabiał koroną z liści i jagód. Władca prezentował się wzniośle okazale.
„W wielkiej sali, podpartej kolumnami wyciosanymi z litej skały, siedział w rzeźbionym drewnianym fotelu król elfów. Na głowie miał koronę splecioną z jagód i czerwonych liści, jesień bowiem już się zbliżała. Wiosną nosił koronę z leśnych kwiatów. W ręku trzymał berło z rzeźbionej dębiny”
Wadą elfów był brak zaufania do innych. Niestety te nie potrafiły zaufać obcym . „Nie są one złe, ale mają tę wadę, że nie ufają nieznajomym. Chociaż rozporządzają potężną magią, zawsze są i były nawet w tamtych czasach bardzo ostrożne”
Elfy leśne różnią się wyraźnie od elfów z Zachodu, zwanych wysokimi, są od nich groźniejsze i mniej mądre. Większość (podobnie jak ich krewniacy, rozproszeni wśród wzgórz i po górach) pochodzi od starożytnych plemion, które nie przebywały na zachodzie i nie znały wróżek. Elfy leśne unikały jasności, wolały przebywać w półmroku.
Stworzenia najbardziej lubią skraj puszczy, ponieważ stamtąd mogą wymykać się na łowy lub robić sobie wycieczki na otwarte tereny przy świetle księżyca.
Elfy nie darzyły sympatiom krasnoludów i nie ufały im. Obrzydzenie względem nich wynikało z ich wyglądu. Elfy były schludną rasą w przeciwieństwie do krasnoludów. Dlatego też naśmiewały się i kpiły sobie ich długich, niezbadanych bród.
Tak jak i krasnoludy nie lubiły elfów lecz z innego powodu. Nie ufają elfom od czasu, gdy nie pomogły krasnoludom kiedy traciły swój jedyny dom – miasto Dal.
„Niektóre elfy bowiem lubią przekomarzać się z krasnoludami i kpią sobie z nich, szczególnie z powodu długich bród”
Autor: Monika, Marta, Magdalena
