Bursztynowych czereśni rozsypane krocie
W twardości swojej wargom podobne Sulamith,
I w ciężkiej swojej woni więdnące, jak w złocie,
Morele, co się dadzą głaskać jak aksamit.
Zmysłowe wonne grusze, banany jak strzały,
Śmietankowe melony o naskórku z mory,
I owoc najsoczystszy i najbardziej źraly:
Czara miłości, skryta w jedwabiu kędziory.
- Wiersz Erotyk” nosi trochę przewrotny tytuł, bo nie o miłości w nim mowa.
- Poeta snuje rozważania, jaki kształt powinien mieć wiersz tak zatytułowany.
- Dla Iwaszkiewicza erotyk jest jak barokowa sztuka, czyli związany z jaskrawością i krzykliwością, a wszystko w tle chłodnego, czystego, klasycznego gotyku – intelektu.
- Wiersz – poeta – wystylizował na wypowiedź potoczną, sprawia wrażenie przemyśleń niejako wyrwanych z całego toku myśli, co podkreśla słowo „więc”.
- Utwór zaliczymy do liryki bezpośredniej, podmiot liryczny zaznacza swą obecność „ja”, używając zaimków: „mojej” , a także czasowników: „pomyślę”, „uczułem”, „wymarzę”.
- Klasyczny oktostych, cztery strofy trzynastozgłoskowe ze średniówką po siódmej sylabie, występują rymy żeńskie, parzyste dokładne, gramatyczne.