Pola Gojawiczyńska
(właśc. Apolonia Gojawiczyńska, z domu Koźniewska)
(1 kwietnia 1896, Warszawa – 29 marca 1963, Warszawa)
Polska pisarka, działaczka niepodległościowa.
Bez wykształcenia, miała jedynie zaliczone kursy dla wychowawczyń szkolnych.
Działaczka Polskiej Organizacji Wojskowej w okresie I wojny światowej.
Debiut to nowele „Powszedni dzień” (1933), zaś pierwsza powieść to „Ziemia Elżbiety” (1934).
Rok później (1935) ukazała się jej najsłynniejsza powieść „Dziewczęta z Nowolipek”.
W okresie II wojny światowej uwięziona na Pawiaku.
Inne wybrane utwory Gojawiczyńskiej to:
- „Rozmowy z milczeniem” (1936),
- „Górnoślązaczka” (1937),
- „Rajska jabłoń” (1937),
- „Ogniste słupy” (1938),
- „Krata” (1945),
- „Stolica” (1946),
- „Dom na skarpie” (1947),
- „Miłość Gertrudy” (1956),
- „Opowiadania” (1956).
- „Z serca do serca” (1971).