James Augustine Aloysius Joyce
(2 lutego 1882, Rathgar, Irlandia – 13 stycznia 1941, Zurych, Szwajcaria)
Irlandzki pisarz tworzący w języku angielskim, jeden z najwybitniejszych pisarzy XX wieku.
Uważany za największego eksperymentatora XX wieku w dziedzinie literatury.
Wykształcenie zdobył w szkołach jezuickich, ale odwrócił się od katolicyzmu.
Niekonwencjonalne zabiegi sprawiają, że jego twórczość zrozumiała jest nielicznym.
Próbował skończyć medycynę, ale poświęcił się pisarstwu.
Pracował jako nauczyciel we Włoszech, by utrzymać najbliższych.
Uważał, że prawdziwą osobowość człowieka poznaje się w sytuacjach codziennych.
Twórczości jego towarzyszyła aura skandalu, np. „Ulissesa”, jego najbardziej znane dzieło publicznie palono, a w Wielkiej Brytanii obowiązywał zakaż przywożenia zagranicznych wydań. Podobnie zakazane było w Stanach Zjednoczonych.
W krótkim czasie zrewolucjonizował (razem z Lawrancem i Wolf) pisarstwo angielskie, podejmując rewolucyjne idee, które pojawiły się w filozofii i nauce, wprowadzając je do literatury.
Twórczość (wybrana):
- „Stefan bohater” 1904-1906,
- „Muzyka kameralna” 1907,
- „Dublińczycy” 1914,
- „Portret artysty z czasów młodości” 1916,
- „Ulisses ” 1922,
- „Pomes Penyeach” 1927,
- „Finneganów tren” 1939,
- „Giacomo Joyce” pośmiertnie w 1968,
- „Hotel Finna” pośmiertnie w 2013.