Kazimierz [patron chrześcijański]

  • Był synem królewskiej pary – Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki.
  • Żył skromnie i pobożnie.
  • Jego nauczycielem i wychowawcą był Jan Długosz.
  • Podczas nauki Kazimierz wraz z braćmi mieszkał poza Krakowem.
  • W dzieciństwie ze wszystkich zajęć szczególnie lubił modlitwę.
  • Uczestniczył w porannych mszach, a potem wędrował po szpitalach i rozdawał ubogim i chorym pieniądze.
  • Nie chciał ożenku z córką cesarza Fryderyka.
  • Chciał zachować czystość do końca życia.
  • Ze względu na stan zdrowia został zwolniony z zarządzania Koroną.
  • Zmarł 4 marca 1484 roku.
  • Pochowano go w kościele św. Stanisława w Wilnie.
  • Przy jego grobie działy się cuda.
  • Chorzy i inwalidzi odzyskiwali sprawność, nastąpiło także wskrzeszenie umarłego dziecka, ponadto wokół  grobu unosiła się przyjemna, silna woń.

  • Święty Kazimierz jest patronem:
    • Litwy,
    • młodzieży litewskiej,
    • Kawalerów Maltańskich.
  • Imię Kazimierz wywodzi się od staropolskich słów kazi = nakazuje i mir =zgoda, oznacza wprowadzającego zgodę.
  • Dzień św. Kazimierza to 4 marca.

[na podstawie Słownika patronów chrześcijańskich, Janiny Kryńskiej]