Narracja powieści przełomu XIX i XX wieku stała się odmienna od narracji powieści realistycznej XIX wieku.
Powieść modernistyczna sięgnęła do tradycji zarówno realizmu i naturalizmu, wprowadzając jednocześnie obrazowanie impresjonistyczno-symboliczne. Przykładem połączenia tych wszystkich elementów mogą być „Chłopi” W. S. Reymonta, autor bowiem stosuje zasady naturalizmu i technik impresjonistycznych w opisach przyrody i wsi. Występują więc charakterystyczne dla liryki metafory, porównania i epitety, które działają na różne zmysły.
Znamienne dla symbolizmu jest obrazowanie w powieści związku życia człowieka z rytmem natury, czego przykładem jest scena śmierci Macieja Boryny.
Pisarz zwrócił uwagę na instynkty rządzące ludzkim postępowaniem, ale także obrazowany świat przedstawił w sposób poetycki, wykorzystując wieloznaczność i język symboli.