Pieśń powstała około 1942 roku, jej autorzy nie są znani. Tytuł wymyślili harcerze, jest to bowiem utwór szczególnie popularny wśród nich. Nie jest też znane pochodzenie utworu, który śpiewany jest na melodię „Jak długo w sercach naszych”. Warto wiedzieć, że kulomioty to ciężkie karabiny maszynowe.
Wędrował księżyc złoty,
napotkał ciemny las,
a w lesie kulomioty,
przy kulomiotach straż.
I pyta, skąd my przyszli,
i pyta, co to jest,
i ani się domyśli,
że to nasz pierwszy chrzest.
Możesz dalej wędrować,
tysiące mil nas dzieli.
Nie trzeba kul marnować,
do ciebie nikt nie strzeli.
Mamy swoje kłopoty,
nie trzeba nam twych trwóg,
niech grają kulomioty,
za lasem czyha wróg.
Została gdzieś dziewczyna
i płacze cały czas.
O, nie płacz, ma jedyna,
że chłopiec poszedł w las.
O, luba, bądź spokojna,
i okaż, żeś jest dzielna,
nie taka straszna wojna,
nie każda kula celna.