Andrzej Lenartowski
(21 maja 1949, Kielce)
Polski prozaik, poeta, dramaturg, publicysta i scenarzysta filmowy.
Absolwent polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim, łódzkiej filmówki (Studium Scenariuszowe).
Człowiek wielu zawodów: dziennikarz, nauczyciel, żołnierz, wychowawca w domu dziecka, pracownik kamieniołomu, redaktor, mistrz ceremonii pogrzebowej.
Współpracował ze „Słowem Ludu” (1986-1999).
Wybrana twórczość:
- „Umarła podróż” 1981,
- „Wolny Strzelec” 1982,
- „Rozkład” 1983,
- „Bidul” 1987,
- Zaproszenie do piekl a” 1988,
- „Listy z grobów dziecinnych” 1989,
- „Maszyna do czesania motyli” 1994,
- „Święta Teresa z Lisieux” 1997,
- „Kronika westchnień żółwia”1999,
- „Wielki Mag” 1999,
- „Królowa Śniegu”2003,
- „Toi toi” 2004.
Ciekawy artykuł o Lenartowskim można przeczytać w „Projektorze” (kieleckim magazynie kulturalnym), nr 1 (39) 2020, Łukasza Tofila „Odkopać żyjącego” (s. 8.9).