Jerzy Pilch
(10 sierpnia 1952, Wisła – 29 maja 2020, Kielce)
Prozaik, felietonista, dramaturg, scenarzysta filmowy.
Popularny pisarz współczesny.
Uważny obserwator i krytyczny komentator rodzimej rzeczywistości.
Łączy humor z groteską i tragiczną wizją świata.
Tworzy prześmiewcze obrazy polskiej rzeczywistości.
Laureat Fundacji „Kościelskich”, Paszportu „Polityki” za „Bezpowrotnie utraconą leworęczność”, a także Nagrody „Nike za powieść „Pod Mocnym Aniołem”.
Twórca komedii „Narty Ojca Świętego”.
Chory na chorobę Parkinsona, zmagał się też z problemem alkoholowym.
Wybrana twórczość [książki]:
- „Wyznania twórcy pokątnej literatury erotycznej”, 1988,
- „Spis cudzołożnic. Proza podróżna”, 1993,
- „Rozpacz z powodu utraty furmanki”,1994,
- „Inne rozkosze”, 1995,
- „Monolog z lisiej jamy”, 1996,
- „Tezy o głupocie, piciu i umieraniu”, 1997,
- „Tysiąc spokojnych miast”, 1997,
- „Bezpowrotnie utracona leworęczność”, 1998,
- „Opowieści wigilijne”, (razem z Olgą Tokarczuk i Andrzejem Stasiukiem), 2000,
- „Upadek człowieka pod Dworcem Centralnym”, 2002,
- „Miasto utrapienia”, 2004,
- „Moje pierwsze samobójstwo”, 2006,
- „Pociąg do życia wiecznego”, 2007,
- „Marsz Polonia”, 2008,
- „Wiele demonów”, 2013,
- „Zuza albo czas oddalenia”, 2015,
- „Portret młodej wenecjanki”, 2017,
- „Żywego ducha”, 2018,
- „Żółte światło”, 2019,
- „60 felietonów najjadowitszych”, 2020.
