Polityka Niemiec w okupowanej Europie

Esterminacja – wyniszczenie lub masowa zagłada jakiejś grupy ludności z powodów politycznych, religijnych, rasowych itp. Eksterminacja w okresie II wojny światowej  obejmowała głownie Żydów, w tym osób starszych, kobiet i dzieci. Systematycznie opróżniono żydowskie getta, przeprowadzano polowanie na Żydów ukrywających się po tzw. stronie aryjskiej, zwożono do obozów ludzi z terytoriów okupowanych całej Europy.

Pacyfikacja – próba unicestwienia ludności cywilnej, Niemcy czynili to przez cały okres wojny, wieś Michniów, sama spacyfikowana (12, 13 VII 1943 roku), jest obecnie pomnikiem martyrologii wsi polskiej.

Dywersja – działania zbrojne lub propagandowe prowadzone przez zorganizowane grupy ludzi po to, by utrudnić wrogowi prowadzenie walk i niszczenie danego kraju i narodu.

Sabotaż – forma walki z okupantem poprzez umyślne niestosowanie się do zarządzeń władz  czy niszczenie podczas produkcji (m. in. broni) w celu wywołania szkód i strart.

Holocaust – zagłada Żydów w czasie II wojny światowej,  liczba żydowskich ofiar Holocaustu jest szacowana na prawie 6 milionów, (całopalenie – termin angielski, pochodzący z kościelnej łaciny
holocaustum, z gr. holo-kautóo – spalam ofiarę w całości). W Polsce używa się ponadto terminu Zagłada.

Kolaboracja – współpraca z władzami okupacyjnymi.

Obóz koncentracyjny – miejsca uwięzienia i niewolniczej pracy, niektóre były także miejscami masowej zagłady, nazywane też fabrykami śmierci np.

  • Oświęcim- 1 500 000 osób,
  • Treblinka- 750 000 osób,
  • Bełżec- 600 000 osób,
  • Chełmno- 300 000 osób,
  • Majdanek- 250 000 osób,
  • Sobibór- 250 000 osób,
  • Sztutowo –  65-85 tysięcy osób.

Brak pełnych danych o rzeczywistej liczbie ofiar.