- Piękny melodyjny wiersz zawierający opis krajobrazu wiejskiego.
- Autor wyraża w nim uczucia głębokiej miłości i przywiązania do stron rodzinnych, za którymi tęskni.
- Na skrzydłach wichru lecącego sponad fal wiślanych przesyła pozdrowienie śnieżnym szczytom, wzgórzom, rodzinnej wiosce, wierzbom, smrekom, kwiatom w ogródkach, halom, ludziom i chatom.
- Cały region góralski pozdrawia „po tysiąckroć”.
- Tatry i podhalański krajobraz to najbardziej ulubiony motyw poezji Tetmajera.
- Tak pozdrawia ziemię rodzinną, którą doskonale pamięta i której obraz przywołuje w pamięci i którą bardzo kocha.
Sponad wiślanych leci fal
wiosenny, chłodny wiatr,
leci ku mojej ziemi w dal,
ku śnieżnym szczytom Tatr.
Wichrze! Nad wzgórza, pola nieś
me pozdrowienie stąd,
rodzinną moją pozdrów wieś
i dunajcowy prąd.
Przydrożne wierzby, smreków las,
w ogródkach każdy kwiat
i wszystkie łąki pozdrów wraz,
i ludzi z wszystkich chat.
I do tych śnieżnych skał się zwróć,
ku stawom, halom gnaj,
i pozdrów mi po tysiąckroć
mój cały górski kraj…