AUGUST W. (1767-1845) i FRIEDRICH (1772-1829) SCHLEGEL
- analizowali istotę poezji i rolę artysty,
- sztukę poetycką postrzegali jako siłę sprawczą, prawie boską,
- wskazywali, że ma charakter sakralny,
- dawali artyście prawo do działań nieakceptowanych etycznie.
JOHHANN GOTTLIEB FICHTE (1762 – 1814)
- postrzegany jako jeden z pierwszych filozofów nacjonalistów,
- zachwycał się kulturą germańską, stawiając jej wartość na pierwszym miejscu wśród innych,
- zło dostrzegał w bierności człowieka, postulował aktywność we wszystkich dziedzinach,
- uważał, że człowiek może być oceniany za subiektywne działania.
FRIEDRICH WILHELM JOSEPH SCHELLING (1775-1854)
- zajmował się filozofią przyrody,
- uważał naturę za absolut,
- twierdził, że nie można jej poznać rozumowo,
- chwalił irracjonalizm i sensualizm,
- dzieło sztuki traktował, jak byt absolutny.
FRIEDRICH HEGEL (1770-1831)
- twórca heglizmu, filozofii odczytywania praw rządzących światem
- wg niego porządek świata to wynik cyklu dochodzenia ducha do doskonałości,
- jego elementem jest proces rozwoju ducha poszczególnych narodów,
- jest tam miejsce dla człowieka, ale musi to by geniusz,
- stworzył triadę: teza – antyteza – synteza,
- dzięki niej świat może się rozwijać, a poprzez nieustanne wyładowania ducha staje się doskonalszy,
- tylko naród mający takie jednostki ma szansę się rozwijać,
- istotną rolę w filozofii Hegla ma rodzina, społeczeństwo i państwo, a także sztuka i religia.
JOHANN HERDER (1774-1804)
- wprowadził pojęcie ludowości do filozofii romantycznej,
- fascynowała go pierwotność i naturalność kultury ludu,
- ludowość postrzegał jako źródło prawdy i świadectwo tożsamości narodowej,
- autor „Głosów narodów w pieśniach” dzieła czytanego przez wszystkich romantyków.