- W następstwie agresji Sowietów wschodnia część Rzeczypospolitej stała sie miejscem grabieży.
- Rabunki miały często charakter prywatny, a dokonywali ich krasnoarmiejcy i komunistyczni bojówkarze.
- Przez lata wpajano Sowietom przekonanie o nędzy, której sprawcami była „pańska” Polska, dlatego uznawali, że mogą bezkarnie dokonywać grabieży.
- Sowieci kradli wszystko, prywatnie i instytucjonalnie,: benzynę, paszę dla koni, samochody, motocykle, rowery, broń myśliwską, zegarki.
- Z polskich majątków zabierano maszyny rolnicze, zwierzęta hodowlane, meble, obrazy, rzeczy codziennego użytku, cenne pamiątki osobiste należące do właścicieli.
- Jedna tylko 6. Armia (a w czasie najazdu na Polskę było ich 7) deklarowała w czasie „działań wyzwoleńczych” zajęcie polskim obywatelom: 547 ton mąki, 29 ton kaszy, 33 tony tłuszczu, 600 kg masła, 12 ton cukru, kilka ton kawy, 18 ton soli, 843 tony owsa, 3 tony śledzi, 143 tysiące konserw, 3 mln paczek papierosów.
- Po podpisaniu z Niemcami (28 września 1939) traktatu o przyjaźni i przekazaniu części ziem hitlerowcom wywieziono z nich pospiesznie: 6600 zdobycznych lokomotyw i wagonów kolejowych, 293 wagony z cukrem, 194 wagony z węgłem i koksem, 132 wagony z rudą i żelazem, 82 wagony z mąką i zbożami, 75 wagonów z autami, 65 wagonów ze sprzętem wojskowym, 37 wagonów z bydłem, 35 wagonów ze spirytusem, 10 wagonów z maszynami rolniczymi i 590 wagonów z innym mieniem.
- W podobny sposób Sowieci potraktowali Wilno w 1939 roku zanim cynicznie przekazały go rządowi litewskiemu. W ręce bolszewików wpadło tam 97 parowozów, 1500 wagonów kolejowych, miasto całkowicie złupiono zabierając zawartość skarbców bankowych, wyposażenie szkól, szpitali, sklepów, karetki pogotowia, osprzęt fabryk, wileńską elektrownię kolejową, znaczne zapasy węgla i podkładów kolejowych, a także zasoby kultury, w tym Archiwum Państwowego, państwowe i prywatne zbiory biblioteczne, kolekcje sztuki.
- Sowieci nie gardzili deskami podłogowymi, ramami okiennymi, mosiężnymi klamkami.
- Analogiczne sytuacje notowano na całych Kresach Wschodnich, np. w polskim zagłębiu naftowym w w Borysławiu zagarnięto 5000 wagonów materiałów pędnych i produktów naftowych, z Łucka tylko w ciągu 1 dnia wywieziono 189 wagonów mebli.
- Dalsze przejęcia majątku związane były z formalnym przyłączeniem polskich ziem do Związku Sowieckiego, a politycznej aneksji towarzyszyła masowa nacjonalizacja.
- Upaństwowiono banki, w w Zachodniej Ukrainie przejęto 414 placówek bankowych i 1500 instytucji kredytowych. Skonfiskowano zasoby pieniężne będące w posiadaniu dotychczasowych obywateli Polski.
- Od 21 grudnia 1939 roku jedynym środkiem rubel, wymiana wynosiła 1;1, choć przed wojną za jedną złotówkę trzeba było zapłacić 33 ruble, p[ponadto maksymalna kwota wymiany to 300 rubli, nadwyżki przepadały, co doprowadziło elitę społeczeństwa i klasę średnią do ruiny.
- W wyniku nacjonalizacji (październik 1939) polskich firm Sowieci przejęli: 3919 polskich przedsiębiorstw z ich majątkiem, upaństwowiono zakłady produkcyjne, poligraficzne, przedsiębiorstwa komunalne, elektrownie, hotele, szpitale, apteki, uzdrowiska, kina, teatry, muzea, galerie sztuki, biblioteki, restauracje, obiekty sportowe, budynki administracyjne, szkoły.
- Po nacjonalizacji przemysłu i obiektów użyteczności publicznej skonfiskowano 4,16 mln hektarów należących do polskich posiadaczy ziemskich, urzędników państwowych, osadników wojskowych i kościoła katolickiego (około 1300 parafii). W przybliżeniu 1,5 mln hektarów przekazano bezrolnym i małorolnym chłopom, którzy otrzymali też 190 000 zrabowanych zwierząt gospodarskich.
- Grupą obywateli polskich dotkniętych rabunkiem były też ofiary trzech masowych deportacji przeprowadzonych w pierwszej połowie 1940 roku. Przesiedleńcom pozwalano zabrać 500 kg dobytku, musieli więc porzucić sprzęt rolniczy, zwierzęta, a ich majątek przejęły komitety chłopskie w „tymczasowy zarząd”.
- Pierwsza deportacja objęła głównie polskich osadników wojskowych, a bolszewicy w jej wyniku przejęli 9584 polskie majątki ziemskie na obszarze Zachodniej Białorusi, gdzie dokonywano całkowitego szabru tych gospodarstw. Pełny rachunek strat materialnych, jakie poniosła Rzeczypospolita na terenach okupowanych w latach 1939-1941 nie jest możliwy do odtworzenia.
- Wg fragmentarycznych danych, opracowanych w 1940 roku na rzecz rządu polskiego na uchodźctwie, polskie straty gospodarcze spowodowane wycofaniem złotówki, konfiskatą wkładów bankowych, towarów i urządzeń, nacjonalizacją budynków, mieszkań i przemysłu przez pierwsze