- Wiersz z 1924 roku.
- Zaliczyć go należy do liryki refleksyjnej.
- Składa się z 3 strof, nierówna liczba sylab w wersach, rymy przeplatane.
- Tematem są przeżycia starszej kobiety.
- Przedstawia swoje refleksje na temat samopoczucia, wyglądu, kontaktów z innymi.
- Poetka wykorzystała zabieg kontrastu, starość („czarna plama”) jako przeciwstawienie młodości(„tęczowy kilim).
- Odnajdziemy w utworze przenośnie, np („leszczyna stroi się w fioletową morę”).
Leszczyna się stroi w fioletową morę,
a lipa w atłas zielony najgładszy…
Ja się już nie przebiorę,
na mnie nikt nie popatrzy.
Bywają dziwacy,
którzy z pokrzyw i mleczów składają bukiety,
lecz gdzież są tacy,
którzy by całowali włosy starej kobiety?
Jestem sama,
Babcia mi na imię —
czuję się jako czarna plama
na tęczowym świata kilimie…