„Szewczyk” Bolesława Leśmiana

  • Wiersz z pogranicza epiki i liryki.
  • Gatunkowo jest to ballada.
  • Składa się z 6 strof o różnej liczbie wersów.
  • Tematem jest wartość ludzkiego życia.
  • Bohaterem ballady jest szewczyk.
  • Szyje on buty „na miarę stopy Boga”, Bóg jest nieobjęty, dlatego jego praca nie ma końca.
  • Szewczyk troszczy się o Boga.
  • Wiersz podpowiada, by każdy podarował Bogu to, co potrafi, co ma cennego.
  • Dar powinien być dany dobrowolnie z serca.
  • W wierszu występują epitety (np. „błogosławiony trud”), przenośnie (np. „kęs istnienia”), neologizm artystyczny (np. „daleczeje”).

W mgłach daleczeje sierp księżyca,
 Zatkwiony ostrzem w czub komina,
 Latarnia się na palcach wspina
 W mrok, gdzie już kończy się ulica.
 Obłędny szewczyk — kuternoga
 Szyje, wpatrzony w zmór odmęty,
 Buty na miarę stopy Boga,
 Co mu na imię — Nieobjęty!

 Błogosławiony trud,
 Z którego twórczej mocy
 Powstaje taki but
 Wśród takiej srebrnej nocy!

 Boże obłoków, Boże rosy,
 Naści z mej dłoni dar obfity,
 Abyś nie chadzał w niebie bosy
 I stóp nie ranił o błękity!
 Niech duchy, paląc gwiazd pochodnie,
 Powiedzą kiedyś w chmur powodzi,
 Że tam, gdzie na świat szewc przychodzi,
 Bóg przyobuty bywa godnie!

 Błogosławiony trud,
 Z którego twórczej mocy
 Powstaje taki but
 Wśród takiej srebrnej nocy!

 Dałeś mi, Boże, kęs istnienia,
 Co mi na całą starczy drogę, —
 Przebacz, że wpośród nędzy cienia
 Nic ci, prócz butów, dać nie mogę.
 W szyciu nic niema, oprócz szycia,
 Więc szyjmy, póki starczy siły!
 W życiu nic niema, oprócz życia,
 Więc żyjmy aż po kres mogiły!

 Błogosławiony trud,
 Z którego twórczej mocy
 Powstaje taki but
 Wśród takiej srebrnej nocy!