„Wiersz o wielkiej wdzięczności” Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego

  • To przykład liryki zwrotu do adresata.
  • Utwór składa się z 8 zwrotek po 4 wersy.
  • Każdy o innej ilości sylab.
  • Tematem jest wdzięczność uczniów wobec nauczycieli.
  • Podmiotem  lirycznym jest uczeń.
  • Adresatami są pedagodzy, wkładający tak wiele pracy w nauczanie.
  • Podmiot liryczny dziękuje specjalistom różnych przedmiotów.
  • Jest im wdzięczny za naukę i wychowanie.
  • To dzięki nim funkcjonuje w świecie.
  • Poeta wykorzystał epitety (np. „dar najpiękniejszy”), porównania (np. „poezja ma być jak drzewo, co się schyla nad nurtem naszego wieku”).

W życiu to takie proste:
przyszedł człowiek, rękę uścisnął, podziękował,
ale w poezji trudniej,
poezja to trudne słowa.

Uścisk dłoni to jedna chwila,
gest paru sekund,
ale poezja ma być jak drzewo, co się schyla
nad nurtem naszego wieku;
i ptaki mają być na tym drzewie,
i promieni słonecznych wiele.
Ja w tym wierszu wypowiadam całego siebie
dla was i o was, nauczyciele;

fizycy i matematycy,
poloniści i biologowie,
pochwałę waszej pracy
śpiewam w gorącym słowie.

Bezmierny mój dług wdzięczności,
więc strof mi potrzeba jak w słońcu grająca kapela,
żeby po całym kraju rozsławił się, rozgłosił
wysiłek nauczyciela.
Jakże nie pisać wiersza,
jakże nie płonąć w podzięce
za światło, co się rozszerza,
za dar najpiękniejszy, za wiedzę!

Nasz świat jest słonecznym światem,
nasz świat na wiedzy stoi –
i dlatego dziś wieńczę oświatę,
o przyjaciele moi!