- Starożytni Grecy postrzegali wierzbę jako drzewo śmierci.
- Nazywali ją drzewem nagrobnym pokazującym zmarłym wejście do świata zmarłych.
- Była atrybutem Persony i Hekate.
- Literacka wierzba to znak smutku, zmartwienia i nieszczęścia.
- Oznacza także tęsknotę, dlatego stanowi emblemat polskiej wsi, sielankowego polskiego krajobrazu.
- Jest też znakiem polskiej pasterskiej, ludowej muzyki.
- Określa się ją jako znak żywotności, odradzania i zmartwychwstania.
- Cienkie i giętkie gałązki wierzbowe są znakiem uległości oraz pochlebstw.
- Gruszki na wierzbie to coś nierealnego.
Odniesienia znaleźć można:
- M. Rej, „Zwierciadło”.
- J. Kochanowski, „Psalm 137”.
- A. Mickiewicz, „Konrad Wallenrod”.
- J. Słowacki, „Godzina myśli”.
- J. Słowacki, „Paryż”.
- T. lenartowicz, „Na wierzbę”.
- K. Laskowski, „Wierzby”.
Wg Słownika symboli literackich R. Kuleszewicza, Białystok 2003.