Zespół klasztorny oo. Bernardynów w Leżajsku

Leżajsk jest jednym z najstarszych miast Polski południowo-wschodniej. Prawa miejskie otrzymał w 1397 r. z rąk króla Władysława Jagiełły.
Leżajsk leży w północno-wschodniej części woj. rzeszowskiego u podnóża wschodniej krawędzi Płaskowyżu Kolbuszowskiego, tuż nad doliną Sanu, który płynie w odległości 6 km od centrum miasta. Liczący około 15 tys. mieszkańców Leżajsk zajmuje obszar o powierzchni 20,3 km3, od zachodu granicząc z wielkim sosnowym borem stanowiącym resztki dawnej Puszczy Sandomierskiej .
Oprócz walorów przyrodniczych dużą atrakcję dla turystów stanowią obiekty zabytkowe. Perłą wśród nich jest bez wątpienia zespół klasztorny oo. Bernardynów.
Zespół kościoła i klasztoru oo. Bernardynów w Leżajsku to jedno z najczęściej odwiedzanych sanktuariów w południowo – wschodniej Polsce. Architektura tego wyjątkowego zespołu, a także zgromadzone tu dzieła sztuki, przewyższają poziomem artystycznym wszystkie okoliczne zabytki .
Leżajskie sanktuarium przylega do czterostrzałowego klasztoru i wraz z nim otoczone jest murami obronnymi z 3-kondygnacyjnymi basztami. Klasztor jest też siedzibą Muzeum Prowincji Ojców Bernardynów. Znajdują się w nim dzieła malarstwa, rzeźby, lotnictwa, rękopisy i starodruki pochodzące z różnych klasztorów bernardyńskich.
Od przeszło 400 lat do Leżajska przybywają pielgrzymi, by doznać tu łask i wsparcia duchowego. To wyjątkowe miejsce jest masowo nawiedzane przez wiernych, a także przez turystów i wycieczkowiczów podziwiających zgromadzone tu arcydzieła sztuki sakralnej.

Bazylika przedstawia typ budowli łączącej w sobie elementy renesansowe i manierystyczne, graniczące z barokiem, wykonane przez muratorów lubelskich pod kierunkiem A. Pellacciniego . Trójnawowa leżajska bazylika przedstawia na planie kształt prostokąta. Pierwsi bernardyni przybyli do Leżajska z Przeworska, gdzie mieszkali od ponad stu lat. Przy swoim trzecim objawieniu Matka Boska miała powiedzieć Tomaszowi Michałkowi, by kościół został oddany pod opiekę zakonników.