„Zew krwi” Jacka Londona

  • Powieść z 1903 roku.
  • Jest jednym z najpiękniejszych utworów Londona.
  • Powieść powstała pod wpływem  wrażeń i przeżyć z wyprawy pisarza w w 1893 roku.
  • Przemierzył wówczas Alaskę od rzeki Chicoot aż do Jukonu.
  • Los ludzi i zwierząt w tym nieprzychylnym zakątku świata jest tak samo trudny, dlatego tak ważna wydaje się przyjaźń i przywiązanie.
  • Główny wątek to niezwykła opowieść o psie Bucku, mieszańcu rasy bernardyna z owczarkiem szkockim.
  • Akcja utworu rozpoczyna się jesienią 1887 roku, kiedy to wieść o odkryciu złota ściąga do Klondike ludzi z całego świata.
  • Buck, pies sędziego Millera z e słonecznej doliny Santa Clara, zostaje podstępnie sprzedany, a następnie wystawiony na giełdzie psór.
  • Sprzedaje go ogrodnik sędziego, zadłużony hazardzista Manuel.
  • Jego nowym właścicielem zostaje kurier pocztowy Perrault.
  • Buck ze swym nowym panem wozi pocztę poszukiwaczom złota.
  • Żyje w środowisku, do którego musi się do niego przyzwyczaić, walczy też o miejsce w zaprzęgu.
  • Zaczyna rozumieć , że na dalekiej Północy obowiązuje prawo silniejszego.
  • Budzi się w nim pierwotny zew.
  • Z łagodnego dotychczas psa staje się mocną , dziką bestią.
  • Jego siła, odwaga i mądrość budzi podziw  wielu ludzi.
  • Kolejni właściciele uczą go bezwzględnego posłuszeństwa.
  • Buck pokochał Johna Thortona, który ocalił go z rąk okrutnego Hala.
  • Kiedy z rąk Indian (Yeehatów) ginie jego ukochany pan Buck przystaje do watahy wilków.
  • Staje na jej czele i wielokrotnie mści się za śmierć swojego pana.
  • Niezwykle ciekawie prowadzona jest w powieści narracja.
  • Dzięki temu Buck zostaje „uczłowieczony”.
  • Narrator opisuje jego przeżycia, myśli, uczucia.
  • Bolesne opisy dotyczą utraty przyjaciela i rozpaczy psa.