- „Żubrzenie się żubra” to lekki, rytmiczny i humorystyczny wiersz, w którym autorka wykorzystuje grę językową, by w przystępny sposób pokazać, że marudzenie o drobiazgi jest bezsensowne i odbiera radość dnia.
- Tematyka i sens utworu
- wiersz w zabawny i rytmiczny sposób przedstawia historię żubra, który przez cały dzień jest niezadowolony – podczas śniadania, obiadu i kolacji,
- powodem jego narzekań są drobiazgi: kolor ubrania, krzesła, smak żuru, czy kolor ryżu,
- utwór kończy się pytaniem retorycznym: „Czy żałuje tego dnia?”, które skłania do refleksji, czy warto marnować dzień na ciągłe niezadowolenie,
- głównym przesłaniem jest krytyka postawy marudzenia, niezadowolenia i skupiania się na błahostkach, zamiast cieszenia się tym, co się ma.
- Forma i język
- budowa: wiersz składa się z kilku krótkich, rymowanych strof, przedstawiających różne pory posiłków,
- rymy: są parzyste (aabb), proste, łatwe do zapamiętania, co nadaje tekstowi rytm i melodyjność,
- powtórzenia: czasownik „żubrzy się” pojawia się wielokrotnie – stanowi grę słów i jednocześnie komiczny refren,
- onomatopeja i gra językowa: wyraz „żubrzy” jest neologizmem od nazwy zwierzęcia „żubr”. Tworzy komiczny efekt i nadaje bohaterowi charakterystyczne zachowanie.
- Środki stylistyczne:
- neologizm: „żubrzy się” – nowe słowo, które oznacza „złości się, dąsa, marudzi”,
- personifikacja: żubr przedstawiony jak człowiek – nosi ubranie, siedzi przy stole, je ryż i żur,
- rymy i rytm: nadają lekkości i żartobliwego tonu,
- kontrast: między oczekiwaniami żubra a rzeczywistością (chciałby inne kolory, inne smaki).
- Interpretacja , wiersz można odczytać na dwóch poziomach:
- dla dzieci – zabawna historyjka o żubrze, który się grymasi i marudzi przez cały dzień. Tekst bawi grą słów i absurdalnymi sytuacjami,
- dla dorosłych – alegoria ludzkiego niezadowolenia i narzekania na rzeczy mało istotne. Wskazanie, że takie zachowanie może zniszczyć cały dzień i odbierać radość życia.
- Wnioski i przesłanie:
- Ciągłe narzekanie prowadzi do utraty humoru i dystansu.
- Lepiej cieszyć się tym, co mamy, niż skupiać się na brakach.
- Warto dostrzegać drobiazgi pozytywne, zamiast „żubrzyć się” jak bohater wiersza.
Żubr się żubrzy przy śniadaniu,
Bo w różowym jest ubraniu,
A on żółte chciałby mieć.
Żubr się żubrzy przy obiedzie,
Bo na żółtym krześle siedzi,
a beżowe chciałby mieć.
Żur żubrowi nie smakuje,
Więc z niechęcią ten żur żuje
I żałosny humor ma.
Żubr się żubrzy przy kolacji,
Chciałby ryż różowy jeść,
A ten w misce żółty jest.
Inne żubry żartowały,
On się żubrzył przez dzień cały.
Czy żałuje tego dnia?