Stara pieśń ludowa pochodząca z Kujaw (kraina historyczna i region etnograficzny w środkowej Polsce, na Pojezierzu Wielkopolskim, w dorzeczu środkowej Wisły i górnej Noteci). Jako gatunek jest to kujawiak, wywodzący się często z obrzędów weselnych. Funkcjonuje kilka wersji, poniżej przytoczono wersję Damięckiego i Bieńka, znakowana jest także innymi tytułami, m.in. „Kiedy będzie słońce i pogoda”, „A gdy przyjdzie słońce i pogoda”.
(wersja Damięckiego)
A jak będzie słońce i pogoda
Pójdziemy se, Maryś, do ogroda
Będziemy se fiołeczki smykoć
Fiołeczki smykoć
Będziemy se ku sobie pomykoć
A jak będzie duży deszcz na dworze
Duży deszcz na dworze
Będziemy …
(wersja Franciszka Bieńka)
A jak będzie słońce i pogoda
Słońce i pogoda
Ty chodź, Zosiu, do mego ogroda
Ty chodź, Zosiu, do mego ogroda
Będziemy se fijołeczki smykać
Fijołeczki smykać
Będziemy se ku sobie pomykać
Będziemy se ku sobie pomykać
A jak przyjdzie lato już gorące
Lato już gorące
Pójdziemy se kwiaty rwać na łące
Pójdziemy se kwiaty rwać na łące
A gdy w zimie śnieżek już przyprószy
Śnieżek już przyprószy
Będziemy się kochać z całej duszy
Będziemy się kochać z całej duszy