Abramowicz Marian Cezary

Marian Cezary Abramowicz

(29 października 1934, Białobłoty k/Kalisza- 5 marca 1997)

Poeta, prozaik.

Pochodził z rodziny rolniczej, matkę stracił w 1938, ojca w 1939, wychowaniem jego zajęła się babka, później krewni spod Jarocina.

W 1950-51 pracował jako urzędnik w Koninie, jednocześnie  do wieczorowego LO.

W 1952 wstąpił do zakonu salezjanów i w następnym roku złożył śluby zakonne, podejmując studia w Instytucie Filozofii i Psychologii Towarzystwa Salezjańskiego w Woźniakowie.

W 1957 z powodu złego stanu zdrowia powrócił do życia świeckiego i przez rok pracował w charakterze pracownika umysłowego w Zjednoczeniu Budownictwa Miejskiego w Nowych Tychach.

W 1959-62 przebywał w Sanatorium Przeciwgruźliczym w Prabutach, po czym uzyskał rentę inwalidzką.

W 1964 zrezygnował z renty i podjął pracę w nadleśnictwie Biała Królikowska (woj. kaliskie).

W 1965-66 ponownie przebywał w Sanatorium Przeciwgruźliczym w Sokołowsku pod Wałbrzychem; wówczas powtórnie uzyskał rentę inwalidzką.

Debiutował w 1966 wierszem „Wrzosowisko” w Tygodniku Kulturalnym (nr 13).

W 1969 został członkiem ZLP i podjął aktywną działalność społeczno-kulturalną w środowisku wiejskim.

Był m.in. współzałożycielem i kierownikiem artystycznym Zespołu Pieśni i Tańca „Białobłoty”. W 1975-79 był dyrektorem Gminnego Ośrodka Kultury w Gizałkach (woj. kaliskie).

W 1984 został przyjęty do nowego ZLP.

Wybrana twórczość:

  • „Urzeczenie” , wiersze, (1970).
  • „Kochanek białej gołębicy”, powieść,  (1973).
  • „Twarze na piasku”, wiersze,  (1977).
  • „Donosy z Białej Królikowskiej” (felietony), (1981).
  • „Sennik niedzielny”, wiersze, (1984).
  • „Dni darowane”, wiersze, (1991).
  • „Uroki i zadziwienia”, wiersze (1994).
  • „Confiteor”, wiersze, (1994).
  • „Dwa żywoty”, dramat, (1998).