- Wiersz należy do liryki sytuacyjnej.
- Jest to wiersz wolny, nie ma rymów, ani kompozycji charakterystycznej dla utworów tradycyjnych.
- Układ wersów jest oryginalny, podobnie zresztą jak i gra słow (co nadaje utworowi rytm).
- Cech a charakterystyczną jest w utworze gra słów, m. in. „szara naga jama” tworzących zbitek, ktory przypomina japońskie słownictwo.
- Stanowi poetycka opowieść o remoncie mieszkania.
- Rekwizytem poetycki stał się piec.
- Na tym w zasadzie polega awangardowość utworu Białoszewskiego (range poetyckości zyskała zwykła szara rzeczywistość).
- Ten zwykły wydaje sie przedmiot (w pokoju Białoszewskiego podobnież bardzo ładny) stał sie legendą i najsłynniejszym piecem polskiej poezji.
- Osobą mówiącą (podmiotem lirycznym) jest posiadacz pieca.
- W wierszu zilustrowane są uczucia podmiotu lirycznego, w powiązaniu z sytuacją pieca.
- Piec jednak ma szczególna wartość, co podkreśla porównanie go do łuku triumfalnego.
- Mamy więc radość i dumę, kiedy piec jest porównany do łuku triumfalnego ( „Mam piec podobny do bramy triumfalnej!”(.
- Jest także przerażenie i rozpacz („Zabierają mi piec podobny do bramy triumfalnej!”).
- Później mamy zdenerwowanie i gniew (Oddajcie mi piec podobny do bramy triumfalnej!”).
- Poznajemy smutek i rezygnację podmiotu lirycznego („Zabrali”).
- Kolejny etap to zdziwienie tym co się stało („Została po nim tylko szara naga jama”).
- I ostatecznie jesteśmy świadkami pogodzenia się z losem („I to mi wystarczy: szara naga jama, szara naga jama”).
- Opowiadający jest optymistą, człowiekiem, który potrafi pogodzić się z losem, istnieje i cieszy się.
- Wiersz jest przykładem groteski, zestawiono w nim bowiem sprzeczne przedmioty (elementy).
Mam piec
podobny do bramy triumfalnej!
Zabierają mi piec
podobny do bramy triumfalnej!
Oddajcie mi piec
podobny do bramy triumfalnej!
Zabrali.
Została po nim tylko
szara
naga
jama
szara naga jama.
I to mi wystarczy:
szara naga jama
szara naga jama
sza-ra- na-ga- ja-ma
szaranagajama.