Akcent [wyrazowy]

Akcent w języku polskim ma charakter dynamiczny, polega na zwiększeniu siły wydechu i energii artykulacyjnrej przy wymawianiu sylab akcentowanych.

Akcent – to wyróżnienie sylaby w wyrazie, albo wyrazu w zdaniu,  jego wyrazem jest wzmocnienie siły wymowy (artykulacji) danej sylaby lub wyrazu, wydłużenie czasu wymowy lub podniesienie wysokości tonu.

Akcent wyrazowy pada na:

Przedostatnią sylabę (drugą od końca)	w języku polskim jest to w zasadzie stałe wyróżnienie , które pada na przedostatnią sylabę od końca, np. przed-szko-le, sa-mo-chód, ze-szyt,
Trzecią sylabę od końca	w 1 i 2 osobie liczby mnogiej czasu przeszłego, np. czy-ta-liś-my, tań-czy-liś-cie,
	w formie liczby pojedynczej oraz 3 osoby liczby mnogiej trybu przypuszczającego, np. za-pi-sał-bym, zro-bił-byś, zaś-pie-wa-li-by,
	w liczebnikach od 400 do 900, np. czte-rys-ta, sie-dem-set,
	w wyrazach zapożyczonych, zakończonych na –yka, -ika, np. fi-zy-ka, kro-ni-ka, ma-te-ma-ty-ka,
Czwartą sylabę od końca	w 1 i 2 osobie liczby mnogie trybu przypuszczającego, np. zaś-pie-wa-li-byś-my, prze-czy-ta-li-byś-cie.

Akcent zdaniowy jest wyróżnieniem wyrazu w zdaniu, któremu przypisuje się znaczącą rolę, akcent zdaniowy podkreśla stosunek nadawcy (osoby wypowiadającej) do przedstawianej treści, np. To moje rodzinne miasto, To moje rodzinne miasto. To moje rodzinne miasto.