- Jedna z postaci z powieści Lwa Tołstoja „Anna Karenina”.
- Przystojny młody mężczyzna, skupiony głównie na własnej osobie.
- Oficer carski, wykształcony i kulturalny.
- Lekkoduch (przynajmniej na początku utworu), który nie ma sprecyzowanych planów życiowych.
- Zmienia się całkowicie, gdy trafia go „strzała Amora”.
- Na moskiewskim dworcu poznaje Annę Kareninę.
- Zdobywa ją tym, że wspomaga sporą sumą rodzinę robotnika kolejowego, który zginął tragicznie.
- Niestety, ukochana jest mężatką, z dość skomplikowaną sytuacją rodzinną.
- Kocha jednak tak mocno, że głosy rozsądku do niego nie trafiają.
- Wroński nie słucha matki, która dotychczas miała pewien wpływ na niego.
- Adoruje jawnie Kareninę, choć wszyscy spodziewali się oświadczyn wobec księżniczki Kitty-Szczerbackiej.
- Uwodzi ją, romansuje, a Anna zachodzi z nim w ciążę.
- Wyjeżdża z nią do Włoch, a kiedy wracają do Rosji – Anna jest „trędowata” w towarzystwie.
- Nie udaje mu się poślubić ukochanej, bowiem Karenin nie godzi się na rozwód.
- Wybacza wiarołomnej zdradę, a nawet nieślubną córkę.
- Po śmierci Anny wyrusza do Serbii i nigdy nie wraca do Rosji.
.
Choć powszechnie sądzi się, że wkrótce poprosi o rękę zakochanej w nim księżniczki Kitty ➞ Szczerbackiej, zaczyna jawnie adorować panią Kareninę, a gdy ta – po uładzeniu małżeńskich problemów brata, Stiwy ➞ Obłońskiego – wraca do domu, towarzyszy jej w podróży z Petersburga do Moskwy. Spotkanie z mężem Anny, dygnitarzem Kareninem, który przybył po żonę na stację, budzi we Wrońskim głęboką niechęć do tego sztywnego i „nieprawdziwego” człowieka. Aleksy jest coraz bardziej zakochany w Kareninie, stara się widywać ją jak najczęściej, a po własnym wypadku na wyścigach konnych jest pewien jej wzajemności. W końcu Anna zostaje jego kochanką, ale Wroński – choć nieprzytomnie zakochany – nie zdaje sobie sprawy z doniosłości tego faktu. Dopiero ciąża Anny zmienia jego spojrzenie na rzeczywistość: po raz pierwszy zaświtała mu wyraźna myśl, że trzeba zerwać z tym ciągłym fałszem.
Chce być jawnie tylko z ukochaną, ale jej skomplikowana sytuacja rodzinna i psychologiczna (Karenina boi się utraty kontaktów z synem) uniemożliwia to. Gdy Anna omal nie umiera po urodzeniu ich córeczki, a Karenin patetycznie wybacza wiarołomnej, Wroński usiłuje popełnić samobójstwo. Jednak oddany do siebie nieprecyzyjnie strzał kończy się niegroźną dolegliwością, co zarówno ośmiesza we własnych oczach młodego oficera, jak i powoduje przypływ woli walki o własne szczęście. Wroński zabiera Kareninę i córeczkę do Francji i Włoch, a po pełnym powrocie do zdrowia Anny zamieszkuje z nią w swoim majątku.
Wkrótce jednak ich pożycie staje się coraz trudniejsze: Karenin odmawia żonie rozwodu, Anna staje się podejrzliwa, słusznie sądząc, że samotne życie w odosobnieniu (nie są przyjmowani w towarzystwie) zaczyna ciążyć Wrońskiemu, on sam powoli daje się manipulować matce, dla której związek syna z cudzą żoną nie jest szczytem marzeń, wreszcie sama miłość do Kareniny przestaje być ekscytującym przeżyciem. Gdy Anna popełnia samobójstwo, Aleksy zostaje sam na sam ze swoim sumieniem. Złamany cierpieniem, z twarzą postarzałą w bolesnym wyrazie, wyjeżdża na wojnę w Serbii, szukać tam raczej śmierci niż nowego życia. Córkę swoją i Anny powierza Kareninowi. W adaptacji filmowej powieści reżyserowanej przez Edmunda Gouldinga (1928) role Wrońskiego grał John Gilbert, w wersji reżyserowanej przez Clarence’a Browna (1935) – Fredric March, w angielskim filmie Juliena Duviviera (1948) – Kieron Moor, w rosyjskiej ekranizacji z 1968 r. (reż. Aleksander Zarchi) – Wasilij Łanowoj, a w filmie Bernarda Rose (1996) – Sean Bean.
Czytaj więcej na https://encyklopedia.interia.pl/slownik-bohaterow-literackich/news-wronski-aleksy-kirylowicz-hrabia,nId,2264832#utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=chrome