- Dosłownie „sztuka poetycka”.
- Podręcznik poetyki, sztuki poetyckiej.
- Stanowi rozprawę o poezji, o zasadach jej tworzenia.
- Wywodzi się z antyku, bowiem w tym okresie poezję traktowano jak sztukę.
- Uważano, że można sie jej nauczyć poprzez znajomość przepisów.
- Tego rodzaju podręcznik miał charakter traktatów erudycyjnych, dydaktycznych.
- Były to także wykłady (rozprawy) ze sztuki poetyckiej o istocie poezji, zasadach tworzenia wierszy, normach i kryteriach obowiązujących twórców w różnych epokach.
- Termin prawdopodobnie pochodzi od tytułu nadanemu „Listowi do Pizonów” Horacego „De arte poetica”.
- Pierwszy tego typu podręcznik stworzył Arystoteles („Poetyka”).
- Znane są jeszcze podręczniki Horacego i Boileau.
- W Polsce jako pierwsze takie dzieło wskazuje się „Wykład poetycki” M.K. Sarbiewskiego z 1630 roku.
- Motyw ars poetica odnaleźć można tej w liryce J. Kochanowskiego „Muza”, Cz. Miłosza „Ars poetica”, K.I. Gałczyńskiego „Ars poetica”, T. Różewicza „Moja Poezja”, W. Szymborskiej „Radość pisania”.