Barok [teatr i opera]

  • Teatr barokowy pragnął stworzyć poruszająca widza wizję ilustrowanego świata.
  • Jako formę najbardziej odpowiednia wybrał operę.
  • Wykorzystywano w takiej prezentacji maszynerię, umożliwiającą pokazanie niezwykłych efektów  i cudowności.
  • Osoby tworzące dekoracje i efekty specjalne uznawano za współtwórców widowisk.

  • Pierwszą w Europie stale działająca sceną stał się teatr w Warszawie.
  • Była to scena założona przez króla Władysławą IV.
  • Widzowie oglądali w nim sztuki w latach 1635-1648.
  • Obsługa i artyści pochodzili z Włoch.
  • Polacy to głównie kompozytorzy i muzycy.

  • Popularność zdobyły wówczas trupy wędrowne.
  • Wystawiały głównie dramaty angielskie (przede wszystkim W. Szekspira).
  • We Francji rozwinął się teatr dworski, którego mecenasem był król.
  • Na scenie pojawiały się utwory Jeana Racine, Pierre’a Corneille i Moliera.

  • W Polsce nowym zjawiskiem stał się teatr szkolny.
  • Rozwinął się po sprowadzeniu do kraju jezuitów w 1564 roku.
  • Działał w stworzonych przez nich kolegiach.
  • O repertuarze czy doborze aktorów decydował często prowincjał zakonu.
  • Teatr ten miał wpływ na kulturę społeczeństwa.
  • Różne źródła podają, że w ciągu półtora wieku jezuici wystawili kilkanaście tysięcy spektakli.
  • Przedstawienia miały charakter propagandowo-religijny i moralizatorski.
  • Oglądano te widowiska bardzo chętnie.
  • W celu utrzymania porządku (ze względu na frekwencję) korzystano z pomocy wojska.