- Powieść autobiograficzna z 1925 roku.
- Składają się na nią wspomnienia z lat szkolnych autora.
- Makuszyński spędził ten czas w galicyjskich gimnazjach.
- W wywiadzie autor wspomniał, że zaczął pisać tę powieść w okresie „smutku i przygnębienia”.
- Wspomnienia lat dzieciństwa odsunęły od pisarza ówczesne rozterki.
- Twórca powrócił do lat szczęśliwości i po raz kolejny przeżywał niesamowite przygody z kolegami i wspaniałe wydarzenia.
- Opis jest niezwykły, z ogromnym humorem i jednocześnie przymrużeniem oka.
- Wspomnieniami Makuszyński wraca do pierwszych utworów poetyckich, dumy, kiedy jego wiersz na cześć Sienkiewicza znalazł się na łamach pisemka dla młodzieży „Polonia”, zachwyca się teatrem i swoimi fascynacjami.
- Przedstawia także mistrzów pióra, którzy dla niego byli wzorem (K. Dickens, B. Prus czy E. de Amicis).