„Biały Kieł” Jacka Londona

  • Powieść z 1903 roku.
  • Biały Kieł to wilk, który jako szczeniak trafia do obozu Indian.
  • Tam nie czuje się dobrze, jest źle traktowany przez ludzi, jak i inne psy.
  • Często głoduje, jest bity, poniewierany.
  • Później trafia do fortu Yukon, ale nie zmienia to jego trudnego życia.
  • Należy do do człowieka, który swego psa poddaje torturom, przykuwa łańcuchem, traktuje nieludzko, że ten po prostu go nienawidzi.
  • Zostaje później wystawiony do walki psów.
  • Wybawcą staje się Weedon Scott, który pokochał psa, a ten także bardzo powoli zaczyna rozumieć czym jest opieka i że człowiek to nie zawsze zo.
  • Razem ze swym panem udaje się parowcem do San Francisco, bojąc się rozłąki.
  • Jest przerażony miastem, cywilizacją, ale powoli przystosowuje się do nowego środowiska.
  • W domu rodzinnym Scotta poznaje nowe zasady, odmienne od panujących w dzikiej puszczy.
  • Niekiedy stają się one przyczyną wielu problemów, ale w końcu Biały Kieł staje się członkiem rodziny, zyskując miłość i opiekę.
  • Odwdzięcza sie ią groźnego przestępcy.