Brandstaetter Roman

Roman Brandstaetter

(3 stycznia 1906, Tarnów – 28 września 1987, Poznań)

 

Pisarz, poeta, publicysta, dramaturg i tłumacz (dramatów Szekspira oraz poezji biblijnej), pochodzenia żydowskiego.

Jego dziadek też był twórcą, pisał opowiadania i nowele w języku hebrajskim.

Znawca Biblii.

Absolwent UJ (filozofia, filologia polska).

Nauczyciel w warszawskim gimnazjum żydowskim.

Współpracownik „Chwili” i „Nowego Dziennika”.

Debiut w 1928 roku cyklem wierszy „Jarzma”.

W czasie II wojny światowej przebywał początkowo w Wilnie, potem wyjechał na Bliski Wschód, w latach 1941-1946 mieszkał w Jerozolimie, zmienił wówczas wiarę na katolicką. Chrzest przyjął w Rzymie.

W 1948 roku powrócił do kraju.

Twórczość (wybrane utwory, tomiki wierszy, rozprawy, artykuły):

  • „Droga pod górę” (1931),
  • „Węzły i miecze” (1932),
  • „Legion żydowski Adama Mickiewicza” (1932),
  • „Węzły i miecze” (1932),
  • „Królestwo trzeciej świątyni” (1933),
  • „Tragedia Juliana Klaczki” (1933),
  • „Sprawa poezji polsko-żydowskiej” (1933),
  • „Jerozolima światła i mroku” (1935),
  • „Powrót syna marnotrawnego” (1944),
  • „Noce narodowe” (1946-48),
  • „Znaki wolności” (1953),
  • „Marchołt” (1954),
  • „Teatr świętego Franciszka” (1958),
  • „Ja jestem Żyd z „Wesela” (1972),
  • „Słowo nad słowami” (1964),
  • „Cztery poematy biblijne” (1972),
  • „Jezus z Nazaretu” (1967-73),
  • „Krąg biblijny” (1975),
  • „Inne kwiatki świętego Franciszka z Asyżu” (1976).

Brandstaetter tłumaczył z języka hebrajskiego (np. „Psałterz” 1968), a także z języka niemieckiego, angielskiego (np. W. Szekspira), francuskiego, holenderskiego i czeskiego.