Bunikiewicz Witold

Witołd Bunikiewicz

(Pseud.: B.; W.B.; Zdar)

(1885, Dobrków, Małopolska-1946, Proboszczewice k/Płocka)

 

Poeta, dramatopisarz, krytyk literacki i artystyczny, tłumacz.

Utwory z zakresu: fantastyka, fantasy, science fiction, literatura piękna, baśnie, legendy, podania.

Absolwent szkoły średniej w Rzeszowie, filozofii, historii literatury i historii sztuki na uczelniach we Lwowie, Berlinie, Monachium,Paryżu.

Pierwsze utwory publikował w wydawnictwach „Boruta: oraz „Kurier Litewski”, współpracował też z:

  • „Naszym Krajem” (1906-07),
  • „Nową Gazetą” (1906-13).

Podczas I wojny światowej walczył jako oficer armii austriackiej w Czarnogórze. Ranny w 1914 został przewieziony do Pragi, gdzie przebywał do końca wojny. Był ochotnikiem  w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920, zyskał rangę kapitana.

Osiadł w Warszawie , od 1920 do 1939 roku współpracę z „Kurierem Warszawskim”, prowadząc dział  krytyki artystycznej , a w latach 1937-1939 „Z wystaw”,

Pracował jako dyplomata  (1921-26).

W latach 1921- 1922 redaktor pisma „Ponowa”.

Autor „Współczesnej liryki czeskiej w przekładach” (1923), za co nagrodzony został czeskim Orderem Lwa Białego za działalność przekładową.

Pracował w bibliotece MSZ, jako nauczyciel szkół warszawskich.

Tworzył, oprócz utworów literackich,  opracowania z zakresu historii sztuki i krytyki sztuk plastycznych.

Od 1939 mieszkał w swym niewielkim majątku Proboszczewice pod Płockiem, gdzie w czasie okupacji niemieckiej prowadził tajne nauczanie.

Zmarł tam w kwietniu 1946.

TWÓRCZOŚĆ (wybrana):

  • „Komedia olimpijska” 1909.
  • „Wiosna” 1911.
  • „Złote czasy”  1913.
  • „Piosenki ułańskie”  1919.
  • „Sowizdrzały” 1919.
  • „Ballady” 1920.
  •  „Wazon i róża”  1921.
  • „Cud miłości” 1928.
  • „Żywoty polskich diabłów” 1930.
  • „Rapsod mazowiecki” 1930.
  • „Rycerz śmierci” 1930.
  • „Wesoła nowina. Misterium Bożego Narodzenia w 6 obrazach” 1934.
  • „Życie w kolorach” 1936.
  • „Czarny karnawał” 1938.