Czasopisma dla dzieci i młodzieży

  • Pierwsze polskie czasopisma dla tych grup wiekowych zaczęły powstawać w latach dwudziestych XIX wieku.
  • W Europie Zachodniej czasopiśmiennictwo  dla dzieci i młodzieży  miało już bogate tradycje.
  • Korzystali z nich także polscy wydawcy.
  • Początkowo wydawnictwa tego typu miały formę książkową.
  • Zawierały utwory  o charakterze literackim.
  • Pierwszym polskim czasopismem był miesięcznik „Rozrywki dla Dzieci” (1824-1828) wydawany i redagowany przez K. Hoffmanową.
  • Zawierał dział literacki, krajoznawczy i historyczny, gdzie popularyzował przeszłość kraju.
  • Tuż przed wybuchem powstania listopadowego (1830) powstała w Warszawie pierwsza gazeta dla dzieci „Dziennik dla Dzieci”.
  • Wychodziła 6 x w tygodniu, a wydawcami byli S. Jachowicz i J.K. Chrzanowski.
  • Dziennik zawierał materiały historyczne i współczesne, publikowane były także listy czytelników.
  • Po upadku powstania zaprzestano wydawania „Dziennika”.
  • Pojawiły się nowe czasopisma:
    • „Zorza”,
    • „Szkółka dla Dzieci”,
    • „Rozrywki dla Młodocianego Wieku”,
    • „Zabawy Przyjemne i Pożyteczne dla Młodego Wieku” i inne.
  • Nie wszystkie „trzymały poziom”.
  • Te wartościowe przetrwały do czasu wybuchu I wojny światowe (1914).
  • Były to:
    • „Przyjaciel Dzieci|”.
    • „Wieczory Rodzinne”.
  • W okresie międzywojennym pojawiły się znane do dziś:
    • „Płomyk” (1917) z wkładką  przeznaczona dla młodszych – „Płomyczek”.
  • Wiele wydawnictw dla dorosłych dodawało w tym okresie wkładki dla młodszych czytelników i dzieci.
  • W czasie okupacji nastąpiło zahamowanie rozwoju tego rodzaju prasy.
  • Ukazywały sie konspiracyjne pisemka Szarych Szeregów:
    • „Brzask”,
    • „Źródło”,
    • „Bądź gotów”.
  • Po zakończeniu działań wojennych wznowiono szereg wydawnictw, m. in. „Płomyk” i „Płomyczek”.
  • Założono również nowe, np.
    • „Świerszczyk” (1945),
    • „Miś” (1957,
    • gazetę harcerską „Świat Młodych”.