- Utwór gatunkowo jest fraszką, sam tytuł to wyjaśnia.
- Stanowi przykład liryki inwokacyjnej.
- Ma budowę ciągłą, bez podziałów na strofy.Kompozycja jest dość przewrotna, stanowią prośbę do fraszek.
- Strofy liczą trzynaście lub czternaście wersów.
- Występują rymy parzyste, żeńskie.
- Tematem wiersza jest własna twórczość.
- Podmiot liryczny (pierwszoosobowy, sam poeta) kieruje swą wypowiedź do uosobionych fraszek.
- Podkreśla uniwersalność fraszki, która pozwala na wypowiedzenie wielu tajemnic i sekretów w sposób łatwy do rozpoznania.
- W utworze poeta wykorzystał antyczny motyw labiryntu, bo same fraszki są jak labirynt, co ma podkreślić ich złożoność.
- Poeta zastosował środki artystyczne, m. in. epitety (np. „fraszki nieprzepłacone”), przenośnie (np. „dziwny labirynt”).
Fraszki nieprzepłacone, wdzięczne fraszki moje,
W które ja wszytki kładę tajemnice swoje,
Bądź łaskawie Fortuna ze mną postępuje,
Bądź inaczej, czego snać więcej się najduje.
Obrałliby się kiedy kto tak pracowity,
Żeby z was chciał wyczerpać umysł mój zakryty:
Powiedzcie mu, niech próżno nie frasuje głowy,
Bo się w dziwny Labirynt i błąd wda takowy,
Skąd żadna Aryjadna, żadne kłębki tylne
Wywieść go móc nie będą, tak tam ścieżki mylne.
Na koniec i sam cieśla, który to mistrował,
Aby tu rogatego chłopobyka chował,
Nie zawżdy do wrót trafi, aż pióra szychtuje
Do ramienia, toż ledwe wierzchem wylatuje.