- Wiersz z gatunku liryki refleksyjnej.
- Ma ciągła budowę, brak podziału na strofy.
- Zawiera sześć trzynastozgłoskowych wersów.
- Podmiotem lirycznym jest zakochany, niestety nieszczęśliwie, mężczyzna.
- Adresatem kobieta, nieczuła na wdzięki i uczucia zakochanego mężczyzny.
- Poeta zastosował środki artystyczne, m. in. anaforę („twarde, twardy, powtarzane w każdym wersie), epitety (np. „wielki kłopot”), metafory (np. „dąb wiekiem starym skamieniały”), stopniowanie (np. „Twarde skały – twardszaś ty”).
Twarde z wielkim żelazo topione kłopotem,
Twardy dyament żadnym nie użyty młotem,
Twardy dąb wiekiem starym skamieniały,
Twarde skały na morskie nie dbające wały:
Twardszaś ty, panno, której łzy me nie złamały,
Nad żelazo, dyament, twardy dąb i skały.