„Gęba” w powieści jest przeciwieństwemn twarzy.
Warto podkreślić, że każda twarz stanowi indywidualność, niepowtarzalny znak człowieka.
Twarz stanowi obraz wnętrza jednostki, ilustruje myśli i emocje danego człowieka.
W „Ferdydurke” twarz to rodzaj maski zasłaniającej prawdziwe oblicze człowieka.
Poszczególni ludzie przyprawiają sobie „gęby”, przypisując innym różne cechy, role i intencje i postrzegają innych jak w krzywym zwierciadle.
Gombrowiczowska „gęba” to forma istnienia jednostki w grupie.