- Wiersz stanowi rodzaj słownego żarty, psoty.
- Poeta stara się rozśmieszyć czytelnika.
- Wykorzystuje określenia danej czynności tworząc czasowniki pochodzące od nazw zwierząt i ich zachowań.
- Zestawienia takich zwrotów budzą uśmiech.
- Wydają się logiczne i zrozumiale.
- Niektóre rzeczowniki połączono na zasadzie skojarzeń znaczeniowych (sęp – zasępić) lub brzmieniowych rak – raczenie się).
- Poeta połączył rzeczowniki z czasownikami żartobliwie (indyk zbaraniał).
- Wiele określeń to zachowania i emocje ludzkie, powstałe w oparciu o nazwy zwierząt (zbaraniał – zgłupiał).
Raz się komar z komarem przekomarzać zaczął,
Mówiąc, że widział raki, co się winkiem raczą.
Cietrzew się zacietrzewił, słysząc takie słowa,
Sęp zasępił się strasznie, osowiała sowa,
Kura dała draparka, że aż się kurzyło,
Zając zajęczał smętnie, kurczę się skurczyło,
Kozioł fiknął koziołka, słoń się cały słaniał,
Baran się rozindyczył, a indyk zbaraniał.