„Giaur” Georga Byrona [miłość]

  • Głównym zagadnieniem utworu jest analiza skomplikowanego uczucia, które powoduje śmierć dwóch osób.
  • Miłość zobrazowana została jako siła determinująca niezgodne z etyką i prawem czyny człowieka (np. Leila, mężatka, żona Hassana zdradza go z Giaurem, Hassan zabija niewierną żonę, jest to jednak zgodne z prawem muzułmańskim,  dla chrześcijanina to grzech ciężki, Giaur zabija Hassana i nie odczuwa żadnych wyrzutów sumienia).
  • Wszystkie te osoby znajdują usprawiedliwienie dla swych czynów.
  • Jest to świadectwem wagi i siły miłości, jaką przypisywali jej romantycy.
  • Uważano, że stoi ona ponad prawem i rozgrzesza nawet niegodne czyny człowieka.
  • Traktowano ją jako coś,  czemu można poświęcić życie.
  • Ponadczasowość uczucia podkreślają senne mary i zwidy, prześladujące Giaura w klasztorze.
  • Wydaje mu się, że w czasie snu dochodzi do spotkań z ukochaną.
  • Powoduje to dodatkowy ból, ale miłość (szczególnie ta romantyczna) wiąże się z cierpieniem.
  • Zarówno samo uczucie, jak i obiekt nim obdarzany, ma wymiar idealny.
  • Dla Giaura Leila  jest wyjątkowo piękna, a jej urok zniewala każdego kto z nią  obcuje.
  • Wg poety (portów romantycznych!) to kobieta decyduje o rozwoju lub zaniku uczuć.
  • Jest to rodzaj oskarżenia kobiet o dominująca nad mężczyznami siłę sprawczą.