Materiałem do tworzenia głosek jest powietrze, wydychane z płuc i przechodzące przez narządy mowy wprawiane w ruch przez bodźce płynace z mózgu.
Poszczególne głoski mogą się różnić:
- natężeniem,
- wysokością,
- czasem trwania,
- barwą.
Natężenie głosek zależy od strumienia powietrza wydychanego z płuc. Głoski wymawiane z silniejszym natężeniem są głośniejsze, co jednak nie wpływa na ich rolę w wyrazie.
Obojętna z punktu widzenia roli głosek w wyrazie jest ich wysokość, dlatego też ton głoski może być wysoki lub niski, a w obu przypadkach rozpoznajemy słuchowo tę sama głoskę.
Samogłoski i niektóre spółgłoski (np. s, z, r) mogą być wymawiane krócej lub dłużej. W języku polskim nie ma to jednak wpływu na zróżnicowanie znaczenia wyrazów, w których one występują.
Najistotniejszą właściwością głosek w procesie porozumiewania się jest ich barwa, czyli zespół cech, które różnią poszczególne głoski od siebie i wskutek tego powodują zróżnicowanie znaczenia wyrazów, np. dom – dam. Barwa głosek zależy przede wszystkim od kształtu rezonatora, który tworzą jama gardłowa, nosowa i ustna. czynnik ten wpływa na ukształtowanie fal głosowych i w rezultacie na rodzaj reakcji słuchowej odbiorcy.
