Heinrich Heine
(1797-1856)
Poeta współczesny wobec polskiego romantyzmu, przeciwnik pruskiego despotyzmu, radykalny rzecznik wolności, demokracji i niepodległości.
Sympatyzował z ruchami wolnościowymi.
Lubił Polaków i poświęcił im sporo miejsca w swej twórczosci.
Heine jest autorem m. in. następujących tomów poetyckich:
- „Powrót” (1824,
- „Księga pieśni” (1827),
- „Nowe pieśni” (1844),
- Poematu satyrycznego „Niemcy – Baśń zimowa” (1844),
- szkiców historycznych, literackich i podróżniczych, np. „O Polsce” (1823).
Utwory Heinego , zaangażowane polemicznie w problematykę społeczną i polityczną epoki, niejednokrotnie ścigane przez cenzurę, cechuje bystra obserwacja, błyskotliwość skojarzeń, sformułowań oraz mistrzostwo w operowaniu ironią.
W Polsce Heinego zaczęto tłumaczyć w II połowie XIX wieku.