Pieśń pochodzi prawdopodobnie jeszcze z Powstania Styczniowego i razem z zesłańcami znalazła się na Syberii. Pojawia się też pod nazwą „Naprzód drużyno strzelecka”. Jej pierwowzór stanowiła rosyjska pieśń rewolucyjne. Autor słów jest nieznany, a funkcjonuje kilka wersji tej pieśni, zmiany dotyczyły głównie refrenu. Muzykę stanowi rosyjski marsz żałobny.
Pieśń stała się hymnem organizacyjnym ruchu strzeleckiego w Galicji po 1912 roku, w okresie międzywojennym była utworem organizacyjnym Związku Strzeleckiego.
Naprzód drużyno strzelecka,
Sztandar do góry swój wznieś,
Żadna nas siła zdradziecka,
Zniszczyć nie zdoła, ni zgnieść.
Ref.: Czy umrzeć nam przyjdzie na polu,,
Czy w tajgach Sybiru nam gnić,
Z trudu naszego i bólu
Polska powstanie by żyć!
Nic nie powstrzyma rycerzy,
Ofiarnych na mękę i trud,
Za naszym hasłem pobieży,
Do walki o wolność i lud.
Ref.: Czy umrzeć nam przyjdzie na polu…
Hufiec nasz ruszy zwycięski,
Do walki o wolność i byt,
Wrogowi odpłacić klęski,
Polsce swobodny dać świt.
Ref.: Czy umrzeć nam przyjdzie na polu…
Żadna nas siła zdradziecka
Zniszczyć nie zdoła ni zgnieść,
Śmiało drużyna strzelecko,
Sztandar do góry swój wznieś!
Ref.: Czy umrzeć nam przyjdzie na polu…