- Bohaterka „Lalki” Bolesława Prusa.
- Młoda dwudziestopięcioletnia kobieta.
- Wywodzi się z bogatej i dobrze skoligaconej rodziny arystokratycznej.
- Bardzo ładna (jej urodę podziwiał król Włoch Wiktor Emanuel.
- Bywała z ojcem na wielu dworach europejskich.
- Była dość wysokiego wzrostu, bardzo kształtnej figury, posiada bujne blond włosy, nosek prosty, nieco zadarty, perłowe zęby.
- Szczególne wrażenie robiły jej oczy, niekiedy ciemne i rozmarzone, niekiedy roziskrzone pełne wesołości, innym razem jasnoniebieskie i zimne jak lód.
- Pędziła życie wygodne, pozbawione wszelkich trosk.
- Tkwiła w salonowych w salonowych konwenansach, gdzie dopuszcza się flirt, grę i zabawę z przystojnymi mężczyznami, do których zawsze można powiedzieć per kuzynie.
- Zachwyca się koncertami i występami sławnych muzyków, aktorów, nieraz nawet posągów.
- Rodzina namawia ja do zamążpójścia za starego marszałka czy barona.
- W gronie adoratorów pojawia się Wokulski, ale Izabela tak naprawdę dobrze czuje się tylko między ludźmi swojej sfery.
- Wobec Wokulskiego jest zupełnie inna, choć jego zadowala nawet najmniejszy gest z jego strony.
- Uważa, że wszystko jej wolno, że nie narusz np. flirtami żadnych norm moralnych.
- W zakończeniu dowiaduje się czytelnik, że Łęcka wyjechała za granicę z zamiarem wstąpienia do klasztoru.
- Prawdopodobnie zrozumiała, że swoim postępowaniem złamała, wręcz zniszczyła Wokulskiego.
- Postać Łęckiej sprawia wrażenie niepełnej, z jednej strony autor chciałby z niej uczynić kobietę fatalną, która mężczyzn traktuje jak zabawki, z drugiej strony Izabela jest zbyt bezwolna, mało aktywna, by stać się dojrzałą partnerką, choćby w rozmowie.