- W znaczeniu ogólnym wyraz odnoszący się do czegokolwiek.
- Znak językowy ma charakter abstrakcyjny i przedstawia się jako dwoisty byt, polegający na ścisłym związku funkcjonalnym pomiędzy określoną postacią dźwiękową (wtórnie też graficzną) a określonym pojęciem.
- Znak to środek komunikowania się.
- Postrzega się go także jako wiedzę o fragmencie rzeczywistości lub jej elementu.
- Język może być zastąpiony częściowo pewnym systemem znaków.
- System to zbiór elementów uporządkowanych według określonych zasad, dzięki czemu zbiór tworzy zrozumiałą całość.
- Stanowią one odrębny kod komunikacyjny.
- Zaliczyć do nich można znaki umowne- symbole (np. znaki drogowe).
- Symbolami są też pewne gesty zwyczajowe (np. podanie ręki na przywitanie, kir na znak żałoby).
- Są także symbole konwencjonalne, nie mają żadnych realnych związków (np. sklep „Pod wierzbą”).
- Wyrazy dźwiękonaśladowcze to także znaki umowne (np. trzask, kukanie).
- Jednostki języka (znaki) rozpatruje się ze względu na właściwości gramatyczne i znaczenie.
- Język jest więc tworem abstrakcyjnym, społecznym, ponadindywidualnym i trwałym, a tekst językowy jest konkretny, nietrwały, jednostkowy i indywidualny.