Klasycyzm dominował w oświeceniu, według jego założeń, o wartości dzieła decydowała zgodność z zasadami estetycznymi, mającymi źródlo we wzorcach antycznych.
Kanon klasycystyczny wymagał:
- naśladowania rzeczywistości (antyczna zasada mimesis),
- prawdopodobieństwa (zastosowanie racjonalnego porządku),
- stosowności (antyczna zasada decorum), którą można się było bawić, łamać ją w przypadku usankcjonowania tradycją (jako przykład służyć może poemat heroikomiczny).
Kreację świata w dziełach klasycystycznych podporządkowano regułom:
- porządki,
- ładu,
- harmonii,
- symetrii.
W literaturze obowiązywała:
- jasność,
- precyzja,
- rzeczowość.
Założenia estetyczne wiązały się z filozoficznymi poglądami oświecenia, czyli racjonalizmem i empiryzmem.