Wiersz (sonet) pochodzi z tomu „Sny o potędze” (1901). To debiutancki tomik, który postrzegany jest jako polemika poety z dekadentyzmem i pesymistycznymi nastrojami epoki.
Staff wyraża pochwałę aktywnej postawy człowieka, który posiada silną psychikę, świadomie walczy z przeciwnościami losu i kształtuje swoje życie. Podmiotem lirycznym jest tytułowy bohater, czyli kowal. To metafora określonego typu człowieka.
Poeta wskazuje na nowe źródło siły i aktywności życiowej, na pracę nad własnym wnętrzem, charakterem, osobowością.
Celem dążeń człowieka powinny być siła i wielkość, dające poczucie wewnętrznego spokoju i harmonii.
Wiersz stanowi przykład bezpośredniej liryki osobistej, choć ostatnie strofy wiersza mają też charakter liryki inwokacyjnej, czyli skierowanej do adresata, a także liryki apelu.
Sonet ” Kowal” należy odczytywać jako wezwanie do budowania siły, ale przede wszystkim potęgi duchowej, a nie fizycznej.
Poeta wykorzystał”
- liczne, nacechowane emocjonalnie epitety,
- porównania,
- zdania wykrzyknikowe.
Staff nawiązał do antyku, z kowalem kojarzy się Hefajstos, a w ostatniej strofie wystąpił epitet „cyklopowy”.
Sonet napisany jest trzynastozgłoskowcem.