Kurek Jalu

Jalu Kurek

(Pseudonimy „mafarka”, Jan Skowron)

(27 lutego 1904 , Kraków – 10 listopada 1983, Rabka-Zdrój)

Polski poeta i prozaik.

Dziennikarz i redaktor, pisał o filmie i teatrze.

Przedstawiciel Awangardy Krakowskiej.

Wpływ na jego twórczość wywarł T. Peiper.

Laureat Nagrody Młodych Polskiej Akademii Literatury za swą najbardziej znaną  powieść społeczno-obyczajową z życia ówczesnej wsi małopolskiej „Grypa szaleje w Naprawie” z 1934 roku.

Absolwent UJ (filologia polska i romańska) oraz uniwersytetu w Neapolu.

Malarz, taternik, sportowiec, tłumacz poezji włoskiej.

Zakochany w Beskidach i Naprawie (gmina Jordanów), skąd pochodziła jego matka.

Mąż  Hanny Ablewicz-Kurek ( pisarki), ojciec  Ewy i Grzegorza.

Laureat Nagrody Ministra Kultury i Sztuki I stopnia.

Pisał wiersze poświęcone rodzicom, głównie matce, głosił pochwałę wsi, opiewał piękno krajobrazu tatrzańskiego.

Autor (wybrane pozycje):

  • „Ofelia”,
  • „Upały”,
  • „Janosik”,
  • „Młodości, śpiewaj”,
  • „Bestia”,
  • „Drzewo boleści: Płacz po zmarłych rodzicach”,
  • „Eksplodują ogrody”,
  • „Ludowa lutnia”,
  • „Mój Kraków”,
  • „Strumień goryczy”,
  • „Gwiazda spada”,
  • „Księga Tatr”,
  • „Płomień nad Wisłą”,
  • „Nad Czorsztynem się błyska”,
  • „Zraniony ptak”.